To care or not to care?
Als ik kijk naar de uitdagingen waar mijn klanten mee te maken hebben, dan komt de vraag achter de vraag vaak neer op de diepe vraag die Hamlet stelt aan de schedel in zijn handen: To be or not to be?( Wil ik leven/bestaan of niet leven/bestaan?”).
In de monoloog die volgt, denkt Hamlet hardop na of het beter is zich neer te leggen bij wat het lot hem voor de voeten gooit of ertegen te vechten en al vechtend misschien een einde aan zijn leven te maken? Hamlet praat over dat alternatief in termen van een mogelijke zelfmoord, maar beseft dat hij waarschijnlijk weinig macht zal hebben over de dromen die hem zullen overkomen in de eeuwige slaap.
Het lijkt misschien een zware vraag. Maar als begeleider van creatieve veranderingsprocessen naar resultaten, constateer ik vaak dat de basishouding achter visievorming, strategie en besluitvorming altijd neerkomt op deze tweesprong: laten we ons de werkelijkheid overkomen óf sturen we actief op wat we willen dat de werkelijkheid is.
Oftewel werken we reactief of creatief?
Reactief versus creatief
De reactieve houding zegt, we leggen we ons neer bij ‘hoe het nu eenmaal is’ en kabbelen door. Het is alsof je een zeiler bent die zijn/haar koers laat bepalen door de wind. Dat kan een keuze zijn natuurlijk. Maar dan is dat geboren op basis van een creatieve, bewuste houding.
Maar als je lot je wel iets kan schelen en je neemt niet het roer in handen, komt het erop neer dat het je allemaal niet echt iets kan schelen. Natuurlijk zijn er veel dingen die ons onverschillig laten omdat ze eenvoudigweg niet relevant zijn voor ons. Daarover hoef je je ook niet zo druk te maken, zolang je jezelf of anderen niet schaadt.
Maar als iets je eigenlijk wél aangaat en je zit toch in een reactieve houding dan kan dat komen doordat
- je mogelijk geestelijk bent afgehaakt,
- of je bang bent om risico’s te nemen
- of misschien heb je te weinig kennis en vaardigheden om de uitdagingen het hoofd te bieden en weerhoudt dat je om actief en creatief te worden.
Reactief is logisch
De reactieve mindset borduurt voort op wat er al was. Je legt je neer bij ‘hoe het nu eenmaal is’ en kabbelt mee met wat er gebeurt. Dat is logisch — het is comfortabel, vertrouwd, energiebesparend.
Blijf vooral doen wat je deed.
Maar nieuwe uitdagingen en problemen vragen om een nieuwe benadering en een creatieve mindset. Je begint dan niet bij het probleem, maar bij een beeld van de gewenste toekomst. Je vormt je een concreet wensbeeld van die toekomst. Je gaat ervan uit dat waar een wil is, een nieuwe weg gaat ontstaan. Je hoeft maar om je heen te kijken om te zien dat mensen voortdurend nieuwe dingen maken die ooit niet eens voorstelbaar waren.
Als je met nieuwe technologie moet werken, heb je niets aan oude. Update je eigen denken en handelen regelmatig zodat je relevant en vitaal blijft.
Als je acties neemt om die, nu soms nog onmogelijke visie, te realiseren, zul je bij elke stap nieuwe invallen krijgen die je je daarvoor niet kon voorstellen. In een creatieve mindset update je je denken, hulpmiddelen, gedrag, systemen voor het te laat is.
Kan het je iets schelen?
Het is prikkelend om je eigen reacties op uitdaging te toetsen. Kan het je iets schelen of is het irrelevant voor je? Als het je aangaat, trek je je dan terug in een reactieve mindset? En blijf je afwachten, uitstellen, het nieuwe bevechten of het probleem vermijden?
Of ga je de creatieve strijd aan? En ontdek je jezelf toe naar oplossingen?
Creatieve workouts
Creativiteit kun je elke dag oefenen. En dat is nodig ook. Want een voorbereid mens telt voor minstens twee. Je creatieve vaardigheden ontwikkelen. Maar ook het vertrouwen dat je nieuwe antwoorden zult produceren voor nieuwe vragen groeit als je traint.
Je vermijdt met die training reactieve valkuilen. Andersom is het zo dat als je niet traint, je in situaties zult komen zoals die in de illustratie hierboven getoond wordt. Het is de metafoor van met nieuwe technologie moeten werken terwijl je nog een medium hebt van vele generaties daarvoor.
Vertaald naar je eigen functioneren: je oude manieren van denken en werken zullen onvoldoende in staat zijn om geheel nieuwe problemen op te lossen.
De workouts hoeven echt niet radicaal te zijn of veel tijd te kosten. Oefen gewoon je brein op het vinden van nieuwe antwoorden. Puzzelen, gamen, kleine uitdagingen aangaan helpen al geweldig om je hersens (en je neurale paden) uit te dagen en soepel te blijven. Natuurlijk kan AI veel, maar er zullen situaties in je relatie met collega’s, vrienden, je geliefde, je kinderen voorkomen waar AI niet echt bij kan helpen omdat het om emotionele of spirituele problemen gaat. Of onze lichamelijkheid er een rol in speelt.
Personal workout: herschrijf Hamlet’s monoloog op basis van dit thema
Als creatieve workout daagde ik mezelf uit en liet me door de monoloog van Hamlet over zijn innerlijke strijd tussen leven en niet leven prikkelen. Ik herschreef de eerste regels rond ‘to care or not to care’ en het belang van de creatieve houding om te vernieuwen en relevant te blijven:
“To care, or not to care—that is the true divide:
Whether ’tis easier in our minds to drift
Upon the given circumstances or what we’re told,
Or to rise and awaken our own imagination
And by envisioning, resolve a sea of troubles.
To dream—to act—a little more—and by such dreams
Give shape to futures yet unseen.”
Succes en vooral veel lol bij je creatieve workouts!
George ∞ Parker
06 5110 8415 – george@georgeparker.nl – www.georgeparker.nl
