Wat is de overeenkomst tussen Simon and Garfunkel, The Ramones, Pink Floyd, Oasis, Metallica, Guns N’ Roses, Blink-182 en The Beach Boys? Ze maken muziek ja. Én…het zijn succesvolle bands waarin de bandleden het niet altijd even goed met elkaar konden vinden. En dat is zwak uitgedrukt in sommige gevallen. We associëren succes meestal met het ontbreken van problemen, champagne en een grote glimlach. En denken liever niet aan het bloed, zweet en tranen die de weg naar succes vaak plaveien. 

Ergens weten we wel dat als je met creatieve mensen samenwerkt de spanningen soms kunnen oplopen. Maar dat rationele besef wil nog niet zeggen dat we de conflicten die zich onderweg voordoen omarmen. We helpen onszelf door het ongemakkelijke gevoel heen door bijvoorbeeld mantra’s uit te spreken: ‘geen glans zonder wrijving’. Of we lezen verhalen zoals over de bands hierboven om de spanningen van een conflict te relativeren. Toch vaak blijft de gedachte hangen dat het misschien toch te vermijden was geweest en dat we het een volgende keer beter zullen aanpakken. 

Psychologische nucleaire oorlogen

Er is niets mis met de pogingen om beter samen te werken door bijvoorbeeld teamtraining te doen, gecoacht te worden en onszelf beter te leren kennen. Je leert over hoe topteams zich ontwikkelen langs ‘forming-storming-norming-peforming’. Je leert hoe bepaalde temperamenten elkaar niet goed liggen en hoe je er beter mee kunt omgaan. Je leert je eigen tekortkomingen kennen zodat je ze niet overschreeuwt en daarmee de voortgang ondergraaft.

Met dat soort kennis vermijd je dat conflicten uitmonden in psychologische en emotionele nucleaire oorlogen. Zo staan vecht-scheidingen partners die ooit verliefd waren ineens tot op de tanden bewapend tegenover elkaar met maar één doel: het leven van de ander kapot te maken. In dat geval gaat het conflict zo ver dat het geen enkel creatief doel meer dient. 

Aan de andere kant van het spectrum kan het zo zijn dat je rimpelloos samenwerkt in een project. Maar als je langer met elkaar werkt, dan is de kans groot dat er wrijving ontstaat door verveling, een teamlid dat zijn/haar taken niet volgens afspraak uitvoert, verschil in creatieve visie of andere redenen. Kleine irritaties spoelen vaak weg in de tijd. Maar als ze zich beginnen op te stapelen en ze een project beginnen te vertragen, zul je de irritaties en klachten op tafel moeten leggen.

Begin met presteren en word onderweg een team

In de afgelopen dertig, veertig jaar zijn we daar veel beter in geworden door alle opleiding en begeleiding. Zelfs bands als Metallica praten openlijk over hoe therapie ze geholpen heeft (zie de documentaire ‘Some kind of Monster’, de documentaire over Metallica (https://en.wikipedia.org/wiki/Some_Kind_of_Monster_(film)). 

Je kunt een hoop tijd, energie en geld besparen door te beseffen dat je geen team hoeft te zijn om te presteren. Begin met presteren en word onderweg een team. Meer dan eens is de stelling ‘we moeten eerst een team worden voor we kunnen presteren’ gericht op een romantische beeld van wat een team is. Gezellig met elkaar samen zijn, leuke gesprekken hebben, iedereen houdt van iedereen en de samenwerking loopt op rolletjes. We proberen spanning te vermijden door ons ego, onzekerheden en eigenwijsheid buiten het proces te laten.

Ego, onzekerheden en eigenwijsheid

Maar dat zijn ook vaak de elementen die je uit de comfort zone halen en voorkomen dat je project een kopie wordt van alle andere soortgelijke projecten. Ze voegen de kruiden toe die je project een bijzondere smaak geven en waar je achteraf trots op bent.

Begin met je hele hebben en houden te werken aan een visie op het resultaat en steek de handen uit de mouwen om eerste stappen te zetten. Draag je hart op de tong, wees recalcitrant als je dat voelt, gebruik je ego en overschreeuw je onzekerheden. Laat alle energie vrij stromen! Neem alles alleen niet te serieus. Besef dat de prestatie zelf belangrijker is dan al die dingen. Gebruik ze als ze helpen. En verontschuldig je achteraf als ze de boel stagneren.  

George Parker
+31 6 5110 8415