Apollo 13

“Houston, we’ve had a problem here.”,

sprak astronaut Swigert 2 dagen na lancering van Apollo 13. Daar zit je dan zonder een ruimte-wegenwacht om het probleem op te lossen zodat je je niet dood gaat. Het goed afgelopen avontuur is in 1995 vrij nauwkeurig verfilmd door Ron Howard met o.a. Tom Hanks, Bill Paxton en Kevin Bacon als astronauten en Ed Harris als vluchtleider Gene Kranz.

Ed Harris activeert in de film de wetenschappers met, wat ik later ben gaan benoemen als Het DreamTeam van Creativiteit:
Urgentie is de moeder van alle uitvinding.
Beperking is de moeder van alle inventiviteit.
Ik heb ze ingebouwd in de IDEAL Cyclus© voor creatieve samenwerking richting resultaat.

The capsule of Apollo 13

Urgentie en beperking in actie

Hij staat voor de groep wetenschappers en vraagt om oplossingen voor het mankement (hier lees je meer: https://nl.wikipedia.org/wiki/Apollo_13). Maar ze komen niet verder dan het bekende ‘dat kan niet’, ‘dat hebben we nog nooit gedaan’, ‘we hebben het zelfs nog nooit gesimuleerd’ en meer taal die de focus geheel de verkeerde richting op stuurt.

Op een bepaald moment staat Ed Harris voor het bord en tekent met een krijtje de maan en de aarde. Hij tekent de baan, het punt waar de astronauten geen zuurstof meer zullen hebben en het punt van landen op aarde. En vraagt: “Hoe lossen we het verschil op?”. Opnieuw krijgt hij als antwoord een hoop argumenten waarom dat onmogelijk is.

Dan gaat er een knop om in zijn hoofd. Hij vertelt ze dat ze in de ruimte ernaast alle spullen gaan vinden die ze aan boord hebben. En hij zegt zeer beslist: “Failure is not an option!”.

Daarmee stuwt hij de urgentie naar een hoog niveau en geeft een beslissende prikkel. Door ze in een ruimte op te sluiten met de spullen beperkt hij ze waardoor ze inventief met die spullen moeten omgaan.

Fred Haise, John L. Swigertm, James A. Lovell

Kan het je echt iets schelen?

In je eigen leven kom je ook makkelijker op nieuwe ideeën als je moet. Het is alsof je hersens sneller werken en zicht nieuwe databases aan soms lang vergeten kennis ontsluiten. En omgekeerd ken je waarschijnlijk ook situaties waarin je niet op ideeën kwam.

Ik heb voor mezelf de stelling dat als ik geen ideeën krijg ik óf vanuit het verkeerde perspectief kijk, óf ik vind het probleem niet urgent genoeg. Dat eerste is op te lossen door naar mijn problemen te kijken vanuit de ogen van andere mensen, andere logica’s en andere paradigma’s.
Het tweede los ik op door een eerlijk antwoord te geven op de vraag ‘hoe belangrijk is dit eigenlijk voor me?’. En ‘kan het me echt wat schelen of doe ik het om sociaal wenselijke of politiek correcte redenen?’.

Corona beperkingen als creatieve bron

In deze Corona-tijd zie ik regelmatig klanten bijeenkomsten uitstellen. Ik zie dan soms die wetenschappers van Apollo 13. Want ik hoor de bekende argumenten zoals ‘we kunnen niet live en dat heeft toch de voorkeur’ bijvoorbeeld. Er wordt een punt gezet in plaats van een komma.

De juiste redenatie is: onze doelen blijven staan maar de beperkingen van vandaag verhinderen dat we het op de oude manier kunnen doen. Wat kunnen we doen om zo dicht mogelijk tegen wat we oorspronkelijk wilden aan te komen?
De zeiler geeft zijn doel toch ook niet op als de wind uit een andere hoek waait? En als hij het wel doet was het doel niet zo belangrijk. Het argument ‘maar ik kan niet laveren’ moet niet leiden tot opgeven maar tot het leren van een nieuwe vaardigheid.

Of het creëren van kennis en vaardigheden die daarvoor nog niet bestonden. Wees eerlijk je leeft in een wereld vol met dingen die ooit niet konden. Dus we kunnen op compleet nieuwe ideeën, technieken, wijze van werken komen die vroeger niet eens voorstelbaar waren.

Stel niet uit tot urgenties van buiten je overvallen. Maar verbind je met wat je innerlijk drijft, wat onontkenbaar belangrijk voor je is. Als dat vuurtje eenmaal brandt zal beperking je vriend zijn. Dwing jezelf om te fantaseren wat je online allemaal kunt doen buiten de ‘talking heads’ die veel vergaderingen zijn. En probeer het vooral uit. Vijf van de tien zullen niks zijn. En drie van de vijf die werken zijn ‘mwehh’. Maar die twee maakten de experimenten de moeite waard.

Stop met beperkingen als excuus te gebruiken

Op dit moment help ik veel klanten om van de 2D ruimte een 4D beleving te maken. Ideeën genoeg! En meer dan tien jaar ervaring met vele vormen om de productiewaarde met zeer eenvoudige middelen te vergroten. Het probleem is niet dat dat niet kan, maar dat we soms als wetenschappers tegen onszelf zeggen dat het niet mogelijk is, het nog nooit gedaan is, het raar is, mensen het niet gewend zijn of we niet weten of het wel werkt.

Voorbij die huiver en schaamte liggen de nieuwe ideeën. En als je het idee hebt hoef je er alleen maar aan te wennen door te oefenen. Over vijf jaar ben je verbijsterd dat je ooit tegen beperkingen aanliep en ze nog serieus nam ook!

George Parker
06 5110 8415