Wij scheppen onze gebouwen en die scheppen ons terug
Churchill zei ooit: “We shape our buildings and afterwards our buildings shape us.” Met andere woorden, wij maken de wereld om ons heen. En die wereld om ons heen begint vervolgens ons te beïnvloeden. Bij omgeving gaat het niet alleen over de gebouwen die we bouwen. We bouwen ook een omgeving in termen van gedrag, onuitgesproken regels en sociale patronen. En ik ga zelfs zo ver dat ik ook mijn eigen gedachten onder omgeving schaar. Als je oplet merk je hoe je gedachten een soort achtergrond vormen die je in een bepaalde stemming brengen en die verantwoordelijk zijn voor het op gang brengen van weer andere gedachten. Het is twee-richtingverkeer: we scheppen onze omgeving en die omgeving schept ons terug.
We merken goed dat een omgeving (zowel materieel als sociaal) ons beïnvloedt als we bijvoorbeeld op vakantie zijn. We merken dat de andere situatie onze stemming en gedrag verandert. En als we van baan veranderen krijgen we te maken met een andere bedrijfscultuur, met andere normen en waarden, een ander soort humor of andere regels. Dit soort veranderingen voelt niet altijd gemakkelijk aan terwijl we erin zitten, maar heeft uiteindelijk vaak een verfrissend effect op ons. We hebben dit soort verfrissende momenten regelmatig nodig om te voorkomen dat we niet vastroesten met alle negatieve gevolgen van dien.
Reset
Dat weten we ook wel en soms voelen we instinctief dat het tijd is om te ‘resetten’. Het gebeurt ook vaak dat we die ‘wake-up-calls’ negeren en er liever niet op reageren. Logisch want we beseffen dat de veranderingen verfrissend zijn maar ook de nodige gevolgen hebben voor ons sociale leven, de manier waarop we denken en ons gedragen, de wijze waarop we ons werk doen. We moeten vaak eerst door een oncomfortabele periode heen om die verfrissende gevolgen te (h)erkennen.
Dus houden we nog een tijdje vast aan wat we deden totdat dingen beginnen fout te gaan. Andere kenmerken zijn dat onze energie minder wordt, irritaties oplopen of alles stagneert. Het zijn allemaal tekenen dat het tijd is om naar stamcel-staat terug te keren.
Ik verzon die term een aantal jaren geleden toen ik op zoek was naar een beeld dat mensen eraan herinnert dat je soms met een blanco hoofd naar veranderingen moet kijken. Zoals je weet heb ik de afgelopen ruim vijftig jaar continu dit proces van heruitvinding in de praktijk ervaren en bestudeerd. Ik merkt de verfrissende effecten en ontdekte dat deze lege stamcel-staat in vele filosofieën voorkomt. In de Zen filosofie en praktijk wordt het vaak ‘the beginner’s Mind’ genoemd. In de magie is het de rol van de trickster, de hofnar, de clown of andere verstoorders die je uit je patronen wil halen. In andere tradities wordt ernaar verwezen met stilte, het oog van de tornado of het blanco canvas en worden er oefeningen aangeboden om je leeg te maken.
De stamcel
Een stamcel is een ongedefinieerde cel. Afhankelijk van de context waarin die geplaatst wordt ontwikkelt de cel naar een specifieke cel. Stel hem bijvoorbeeld bloot aan spiercellen en hij wordt een spiercel. De stamcel-staat is de situatie waarin je niet door je verleden, je omgeving of je eigen angsten en onvolkomenheden wordt bepaald maar je volledig vrij nadenkt en fantaseert over wat je zou kunnen doen of maken. Je kiest vrij voor fantasieën en die fantasieën worden je nieuwe context. Die gaan je gevoel, emoties, acties en beslissingen bepalen.
Het terugkeren naar die blanco staat brengt een gezond regeneratie proces op gang omdat je (weer) in contact komt met wat je ten diepste drijft. In de IDEAL Cyclus betekent dat dat je bij je creatieve bron terecht komt en je ware intenties kunt ontdekken. Van daaruit kun je je omgeving, inclusief je eigen gedachten en gedrag, weer opnieuw vormgeven (Design in de IDEAL Cyclus). Je vraagt je af wat de beste instrumenten, acties, denkpatronen en systemen zijn om je intenties in merkbare effecten om te zetten.
In de volgende blog zal ik wat meer ingaan op hoe je in zo’n stamcel staat terecht kunt komen.
George Parker
+31 6 5110 8415
